O hep çok üşüyordu. Rüzgar kapısı penceresi eskimiş evlerinin bir yanından girip öbür yanından çıkıyordu. Soba sadece akşamları bir kere yanıyordu. Odun bitmesin diye...

Annem her gün telefonla konuşmayı ister. Konuşacak konu da yok. İlla sesimi duymalıymış. Konuştuğu zaman benim ne halde olduğumu anlayabilirmiş. Benim ondan neyim eksik....

Sana bir şeyler yazmam gerek ama olmuyor. Hep sonraki güne erteliyorum. Biraz sokağa çıkayım diyorum. Belki dönünce başlarım. Gelince de evde mutlaka beni bekleyen...

Dayım ben kendimi bildim bileli böyleydi. İmam nikâhlısını da sayarsam en az beş evliliği var. Bütün yaşamı boyunca birinden sıkılıp ötekine koştu. Çocukluğundan beri...

Koyu, puslu bir kış uykusundayım. Dizlerimi karnıma çekmişim, kollarım göğsümde düğümlenmiş. İçimi açıp kendi sıcaklığıma giresim gelmiş. Üşümesem ayak yoluna kalkacağım. Yorganı aralamak istemiyorum....